The woman is perfected. Her dead Body wears the smile of accomplishment
(Sylvia Plath)
Sa dihang gihimo si Adan
isip mudumala sa mga binuhat sa Ginoo,
niining dakong wanang sa kalibutan
miingon siya sa iyang nahimutangang paraiso
nga mingaw kini,
haw-ang,
daw may kulang.
Nagmagul-anon si Adan
nangita siya sa labing hingpit nga kapikas,
sakuban sa iyang hinagiban.
Wala'y laing perpekto niyang gikinahanglan.
Babaye sa iyang kalibre
ang pigura niining daw kinulit
sa haniting iskultur sa langit.
Nagmalipayon si Adan
ang kanhi niining kamingaw
napulihan sa mga awit sa talidhay
sa babayeng iyang gisimba'g
gihimong tropeyo sa iyang mga kadaugan.
Nga bisan sa kahuyang niini
nagmadaugong,
mibangon sa kiliran sa bisan kinsang amahan
nagmalampusong,
mikumpleto sa kahaw-ang sa kinabuhi ni Adan
ug mipadaghan sa iyang kalibre
sama nga ikaw, sila nangandoy
matud-an sa gamayng tulo sa grasyang
mapadaghan ang liwat bisan sipat
garbo sa ginikanan.
Human niana,
bisan luyat pa kinig,
uga sama sa desertong
naughan sa tubig,
migitib gihapon sa mga ngabel niya
ang katawa sa iyang kadaugan,
kalampusan sa iyang tumong ning kalibutan.
Nga bisan
sa kahuyang niini
ang lalaki dili magmalipayon kung wala siya niini.
